000 | 01511nam a2200289 i 4500 | ||
---|---|---|---|
997 | 0 | 0 | _e2 |
001 | 2152464 | ||
003 | CED078 | ||
005 | 20250611082235.0 | ||
007 | ta | ||
008 | 250113s2024 sp e 000 1|spa d | ||
017 | _aM 16189-2024 | ||
020 | _a9788483933541 | ||
040 |
_aBPC _dCED078 |
||
080 |
_22015 _a821.134.2-32"21"*CV |
||
100 | 1 |
_aReyes-Noguerol, Irene _d(1997-) _eaut _9295775 |
|
245 | 1 | 0 |
_aAlcaravea _c/ Irene Reyes-Noguerol |
260 |
_b: Páginas de espuma _aMadrid _c, 2024 |
||
300 |
_a156 p. _c; 25 cm |
||
490 | 1 |
_a(Voces / Literatura _v; 362) |
|
520 | 3 | _aA alcaravea é unha planta silvestre de flores pequenas. As súas sementes teñen distintos usos que poderían replicar os contos deste libro: Medicinal: en infusión, esta especia calma os cólicos infantís (moitos son os nenos que choran aquí, a pesar das nanas), pero, ademais, o seu uso tópico serve para limpar e cicatrizar feridas, sexan as de nais derrotadas pola vida, as dun visir namorado ou as dun medio irmán tímido. Culinario: un sabor, amargo e doce á vez, condimenta a maioría dos relatos. Neles, hai desolación e ata horror en ocasións, pero sempre se asoma a luz da tenrura que salva. Relaxante: o seu aroma, usado en aceites e lociones, ten unha calidade tranquilizante que os protagonistas agradecerían. | |
655 | 4 |
_aCuentos _9295776 |
|
655 | 7 |
_aContos _914922 |
|
690 |
_afic _943891 |
||
830 | 0 |
_aVoces (Páginas de Espuma) _pLiteratura _v362 _9295300 |
|
852 | _aCED078 |