A guerra terminou. España está en ruínas. No cemiterio de Alacante exhuman os restos de José Antonio Primo de Rivera. Os seus camaradas falanxistas van levalo aos ombreiros ata enterralo no Escorial, morada de reis, sepulcro imperial. Durante once días e dez noites, o cortexo fantasmagórico avanzará por pobos e cidades entre fogueiras, xeadas, brazos erguidos e propaganda: unha epopea fascista de 467 quilómetros para demostrar quen manda na nova España.
Con todo, a guerra non terminou. Unha memoria está a construírse e outra memoria quérese borrar. Neses días crus do outono de 1939, miles de vidas humildes sofren a gadoupa da represión. Presos, fusilados, exiliados, traballadores forzados, internos en campos de concentración, mestres depurados, vencedores desgraciados para sempre. O réxime trata de escondelos. Pero aí están: presentes.