A alcaravea é unha planta silvestre de flores pequenas. As súas sementes teñen distintos usos que poderían replicar os contos deste libro:
Medicinal: en infusión, esta especia calma os cólicos infantís (moitos son os nenos que choran aquí, a pesar das nanas), pero, ademais, o seu uso tópico serve para limpar e cicatrizar feridas, sexan as de nais derrotadas pola vida, as dun visir namorado ou as dun medio irmán tímido.
Culinario: un sabor, amargo e doce á vez, condimenta a maioría dos relatos. Neles, hai desolación e ata horror en ocasións, pero sempre se asoma a luz da tenrura que salva.
Relaxante: o seu aroma, usado en aceites e lociones, ten unha calidade tranquilizante que os protagonistas agradecerían.